bugün başıma böyle bir olay geldi. detaylara girip dert yanıcı moduna girmek istemiyorum (hoş, blog benim blogum istersem de girerim ama sürekli söylenen bir insan modundan çıkma çalışmalarıma ters düşen bir hareket olur zaten). neyse efendim, düşündüm, taşındım, okuduğum kitaplarda yazan bakış açılarını aklıma getirmeye çalıştım, yakın arkadaşlarıma sordum "lan ben kötü biri miyim?" dedim," sallama" dediler. millet blogunda şurada burada böyle "falanca da beni çekemiyor, iş yerinde filanca bana yan baktı, şu bana gıcık, bu beni kıskanıyor" falan diye bahsettikçe anlam veremezdim, "yanlış yorumluyorlardır yahu" der geçerdim ama insanlar bazen diğer insanları (sorsak belki kendilerinin bile somut olarak tanımlayamacağı bazı sebeplerden dolayı) sevmeyebiliyormuş ve ben bunu bu yaşımda öğrendim, yuh olsun bana.
kendi isteğim gereği bir insanı sevmesem bile ona nefret beslememeye çalışırım, en kötü ihtimalle nötr olup ne kokar ne bulaşırım. eğer alenen gerekmiyorsa (mesela dün gece 03:20de birdenbire coşan üst komşularım gibi) ; o kşiye onu sevmediğimi de hissettirmemeye çalışırım ki karşımdaki insan kendini kötü hissetmesin. bilimum doğu felsefelerine düşkün olduğumdan hayatımda pozitif olmayan duygu/düşünce/olay ve kişilerin yer etmesini sevmiyorum. o yüzden de ilkten kendim böyle duyguları beslemeyi reddediyorum.
ama işte durum herkeste aynı olmayabiliyormuş. konuya ilkten kafayı çok taktım, çünkü o kişilere karşı yaptığımı düşündüğüm bariz bir zarar/kötülük yoktu... ama sonra biraz kafamı toplayıp çıkış noktamı buldum gibi oldu sanki. hoş yarın karşılaşınca nasıl bir surat ifadesi takındığımı mümkün olsa da uzaktan izleyebilsem. canım sıkılınca kalktım; bugün fırından aldığım süt pidesi, dün yaptığım acuka ve rendelenmiş kaşar ile çakma pizza yaptım ve mideye indirdim. fotoğrafın altında da kendimce bulduğum düşünce biçimi yer alıyor.
iyi pazarlar ...
 |
| çakma pizza |
"ben sıradan biri, mükemmel değilim, mükemmel olmak zorunda da değilim, öyle bir misyonum yok. insanları rahatsız eden yanlarım illa ki vardır, kimin yok ki? bununla birlikte özünde iyi bir insan olmaya çalışıyorum. beni bu halimle onaylayan ve sevenler benim gerçek arkadaşlarımdır. daha iyi biri olmak için kendi isteğimle çabalıyorum."
Başkaları ile empati kurmama lüksüne sahip ani dangır dungur olan insanları eri gelince bozmak atmak, görüşlerine değer verilmediğini hissettirmek onlara aslında diğer insanların da hisleri olduğu, kendi yaptığı bencilliğin hoşnutlukla karşılanmadığı konusunda ol gösterici olup onlara kendilerini geliştirme yolunda bir ön gösterebilir diye düşünüyorum ben. Yoksa hayat onlara güzel aklına geleni söle, onu bunu kıskan, ayaklarına köstek ol kimse de bir şey demesi oh ne ala düna şeklinde bir hayatları oluyor genelde. :)
YanıtlaSilBen arada buraya gelip yorum bırakacak oluyorum ama yorumu yazdıktan sonra çıkan kelime ve rakam doğrulatma çoğu insan gibi benim de uğraşmadan vazgeçmeme neden oluyor. Kelime doğrulatmayı kaldırmayı düşünür müydünüz?
YanıtlaSilöyle birşeyler çıktığını bilmiyordum... nerede kaldırılıyorsa arayıp bulayım kaldırayım madem...
SilBen de tam yazdığınız gibi biri olmaya uğraşıyorum hala bu yaşımda bayağı oldum ama son kayıplar ve grup terapisi beni azcık düzeltti sanki. Herkesi seven beni sevmesin, kalbi çöplük gibi, her naneyi barındıran, benden uzak olsun. Üst kattakine de sakin bir sesle"sizin benimle bir sorununuz mu var bilmeden bir hata yaptımsa lütfen söyleyin" dediğin zaman far önü tavşanı oluyorlar. Olmadı Ege efeleri gibi kükremek gerekiyor bazen :)
YanıtlaSil