olan biten

haftasonunda üniversiteden en yakın arkadaşım istanbul'dan ziyaretime geldi. 1 yıl 4 aylık evliydi, şimdi eşi ile boşanma arefesindeler. ev dağıtıldı ve satışa çıkarıldı, o annesinin yanında döndü şimdilik, eşi de bir arkadaşı ile kalacakmış bir müddet. üniversite üçüncü sınıftan beri çıkıyorlardı. 2011'de de evlenmişlerdi ama ilk zamanlardan beri bu ilişkide eksik ve yolunda gitmeyen birşeyler olduğunu ona yakın olan herkes hissediyordu. ben arkadaşımı çok iyi tanıdığımdan aksaklıkları görüyordum ama yüzüne söylemeye cesaret edemiyordum. yurtdışında olduğum zamanlara denk geliyordu o vakitler. o da herşeyin farkındaydı ama gerek toyluk, gerek iyimserlik ile sevgililik döneminde kendini kandırmayı öylesini iyi başardı ki, bu ilişki evliliğe kadar gitti... morali bozuktu hali ile, cuma gecesi sabaha kadar oturduk dertleştik... ona destek olmaya çalıştım, o anlattı ben dinledim, ben söyledim o dinledi. doğruyu söylemek gerekirse düşündüğüm kadar kötü bulmadım onu. kendini kafada bu sona uzun zamandır hazırladığı belli idi. hatta belirsizlik ve tartışmalar artık bittiği için bir miktar da rahatlamış gözüküyordu. cumartesi akşamı da mini bir sofra kurduk, arkadaşımın teyzesi de bize eşlik etti ve hoş bir akşam geçirdik.
Allah kimseye böyle bir tecrübe yaşatmasın. çıkardığım bir ders varsa o da kimsenin kendini kandırmaması gerektiği. çünkü o iç ses er ya da geç bir gün bir şekilde galip gelmeyi başarıyor. arkadaşım kararını verdiği günden itibaren son 5 yıl boyunca kafasında konuşan o sesin gittiğini söyledi. üzgün ama huzurlu hissediyormuş artık...
soframızdan bir kesit ile noktalıyorum. yarın çok işler beni bekliyor, stresi şimdiden sardı. birazdan kendime bir melisa çayı yapıp yeni kitabıma başlayacağım.
bifincankahve'nin çekiliş hediyesini sipariş ettim bile. kendine "Yüzüncü Ad" romanını seçti. umarım keyifle okur.
iyi pazarlar.

sosis ile patates kızartması ve kaşarlı mantar